De Christinastraat in Oostende is stilaan een belangrijke winkelstraat geworden, waar zich de mooiere zaken zich hebben gevestigd.
De straat geeft een frisse heldere en nette uitstraling, die de Kapellestraat naar de troon kan steken. Enkele beelden, maar er zijn nog meerdere winkel te vinden...
_____________________________
Ik hoorde op de achtergrond in een tv serie het liedje die mijn pa altijd speelde op zijn mond harmonica.
Ook de franse tekst kon ie helemaal van buiten, en mijn ma zong of neuriede het dan mee, van pure contentement.
Vele, vele jaren had ik het niet meer gehoord, en plots, als in droom, stonden de al sterk vervaagde herinneringen mij weer helder voor de geest toen ik deze week nog maar het begin hoorde van Le temps de cerises.
Ik werd er stil van en kreeg zowaar tranen in de ogen.
Ik zag weer, als of nu gebeurde, het tafereeltje van de jaren, het moet zowat 1950-55 geweest zijn, verschijnen.
Met zijn winterse koude dagen, toen nog met jaarlijks wel een dikke laag sneeuw getooid, en meer dan een boek of gezelschapspel was er ook al niet. De televisie had zijn intrede in vele gezinnen nog niet gedaan
Het was de tijd van met zen allen rond de buzestove vader in zijn met ouderwetse, met bloemen overtrokken stoffen zetel, mijn ma aan de andere kant van de stoof op een soort kerkstoel gezeten.
En wij daartussen met zijn vieren, mijn drie zussen en ik, rondom het gezellig warme knetterende vuur en de gloeiende vuurpot.
Hij spelend op dat klein blaas instrumentje, en wij allemaal mee kwelen dat het een lieve lust was.
Het waren ook meestal franse chansons, zoals van Tino Rossi en anderen die de reveu passeerden, en wij maar zingen, de tekst kunnen of niet, net een soort plattelands kerkkoortje
Mijn ouders konden het met de beperkte middelen die wij toen hadden net na de oorlog, best gezellig maken voor hun kroost.
En regelmatig kwamen en dan zelfgemaakte wafels en pannekoeken in onze schoot gevallen.
Het was helemaal feest als het oliebollen waren, waar ze dan de deeg met soeplepels in de aluminium casserolle de hete olie in lieten glijden.
De bus witte poedersuiker stond klaar, of voor sommigen de bruine suiker en elk een bord op de knieën met een vork, samen met mokke eigengemaakte chocomelk.....en smullen maar.
Man, wat een gezellige tijd was het toen in ons nestje daar..
Ik zocht het liedje even op, wat met het internet geen enkele moeite is, en kwam het er tegen in een uitvoering van een van mijn favoriete zangeressen, met de stem van een nachtegaal, Nana Mouskouri - Le Temps des Cerises uit 1967 en weer kreeg ik een brok in de keel...
Luister jij ook even mee met de nostalgie van een de bekendste Franse liederen.
Le Temps des Cerises is een Frans amoureus strijdlied uit 1866 dat sindsdien wereldwijd uitgegroeid is tot een evergreen. De tekst is geschreven door Jean Baptiste Clément en muziek Antoine Renard.
Geniet ervan...
De lange arm der bouwheren in Oostende ??
------------
Landbouwpark Tuinen Van Steene.
Of zoals ze het eerst 'Les Hortillonnages' zouden noemen...Joost mag weten waarom het weer in 't Frans zou moeten zijn, komt weer ter sprake dezer dagen.
In dit park komen er volkstuintjes, waterpartijen, met groenaanplantingen met wandelpaden alsook enkele wooneenheden.
Ik plaatste enkele jaren terug al eens een post over dit item, en nu dat het Vakblad van de Vlaamse vereniging voor ruimte en planning in hun magazine RUIMTE een foto vroeg, en er net deze avond in de vrijstaat een info avond plaatsvindt in Vrijstaat, keek ik even om nog enkele recente foto's te plaatsen van het bewuste perceel op de rand van het pittoreske Stenedorp, en omzoomd door de Torhoutse steenweg , de Polderdijk en de Steense dijk.
Het is een behoorlijke oppervlakte die dit nieuwe park zal beslaan.
Ooit waren het de graas weilanden van de boerderij Sanders die zijn inrit heeft in de stenedorpstraat, en die ook opgenomen zal worden in de nieuwe planning.
Daar ik mijn gehele jeugd en nog jaren later dorpsbewoner was, weet ik elk plaatsje te vinden als een eurocent in een van de vele zakken van mijn fotografen jas.
Ik zag Stene dorp veranderen in de loop der jaren, gevangen in het web van de nabijgelegen stad Oostende.
En die na de fusie in de jaren '70 snel evolueerde van een dorp als een eiland in het groen, naar een deel van de randstad met zijn bouwwoede.
Met talrijke woonwijken, wegen en scholen tot gevolg die er bijkwamen.
De boerderijen en daarmee ook de hoevedieren verdwenen een voor een uit het dorpsbeeld.
De bruine kroegen van weleer werden restaurants en trokken er steeds meer aan, zodat het nu een toevluchtsoord geworden is voor de stedelingen die nog even de charme van het dorpje, die gelukkig geklasseerd is, willen proeven.
Het park 'de tuinen van Stene' (of het oude en charmantere STEENE..) worden opgenomen in het al jaren uitdijende stadsrand bos, meestal aangeplant met duizenden bomen door vrijwilligers, wat een mooie groene gordel omheen de stad zal worden na enkele jaren groei.
De Landschapstuinen , De tuinen van Stene, met hobby tuinierparken komen tussen het overige groen als een nieuw concept ter benadering van groen in de stad.
Een synergie tussen klassieke parkfuncties , natuurontwikkeling en -beheer, landschapsbeleving, recreatie, waterberging, en nieuwe vormen van tuinieren en stadslandbouw. Daarbij werken meerdere organisaties samen.
Dit zou ik nog graag gerealiseerd zien worden op ons geliefde Steene, de plaats waar ooit mijn wiegje stond, en ik mij nog altijd als het boerendorpje herinner. Nu een deel van de steeds meer aanwezige 'Grote stad'...
De hoeve sanders met op de achtergrond de nieuwe in aanbouw zijne vleugel van de St. Andreas School. (Klik op de foto voor iets groter beeld.)
Links vooraan zien je hoe een huis, niettegenstaande het statuut 'beschermd dorpsgezicht' toch tegen de vlakte ging, en waar een nieuwbouw verrijst, hopelijk met hetzelfde uitzicht als voordien.
Het deel tussen de achterzijde van de Sanders hoeve met open hooischuur, en de school St. Andreas, kijkend richting Schorredijk.
Vanaf de Schorredijk gezien, in de voorgrond de dode kreek, met een vervallen schuurtje, in de achtergrond de Sint Andreas school, langheen de Steense dijk.
Panorama, vanaf de strook grond, eigendom van Laurenzo Theuma, met zicht naar de Schorredijk en de Peperbusse hoeve links. nog verder het ruime en sterk gevarieerd sportpark.
De schorredijk, met links de dode kreek waar de tuinen zullen komen. Bemerk links in de verte het kleine torentje dan de dorpskerk St. anna van Stene dorp.
Langs dit weggetje kwam ik veel rijden, voor de rust en de boerebuiten natuur. Mogelijk komt er weldra meer verkeer ook, en hopelijk maken ze er geen snelweg van.
Misschien ook liefst de fietsers prioriteiten toekennen in dit schorregebied...
Links, de achterzijde van de hoeve Delanghe gelegen in de Stenedorpsstraat met de kreek.
De Tuinen Van Stene, klinkt verlokkelijk toch.
---------------------
Foto's van onder andere mijn vroeg mistig koetsritje in de Bib. van Ingelmunster, ook in magazines zoals het vakblad Ruimte..
en een paar speciallekes
Met dit druilerige weertje ben ik blij dat ik mij kan bezighouden..
----------------
En daar de socialisten de 'baas' zijn in Oostende zie je uiteraard veel rood op die dag.
Ook Bredene die dezelfde roots heeft was met een delegatie aanwezig.
Met J.Vandelanotte, de burgemeester, J. Vandecasteele, en vele anderen liepen de kopstukken van de partij voorop de lange sliert gelijkgestemden tijdens de jaarlijkse 1 mei optocht.
MVI_9796-5 from roy verhaeghe on Vimeo.
------------------------------------------
-------------
Toen ik een ritje deed langsheen de Torhoutsesteenweg, door het park , een eind zeedijk en terug telde ik zomaar 181 plastiek flessen, drankbricks, en blikjes allerhande die rijkelijk verstrooid lagen op het fietspad, het voetpad, de parkeerstroken en de wandelwegen in'De nof'.
Ik spreek dan nog niet van de honderden stukjes papier, plastiek zakken en ander vuil waar waar de stad lelijk mee versierd is.
Als je ziet hoe de mensen die moeten instaan voor de netheid hun best doen, dan begrijp ik niet dat ze met zen allen er de brui niet aan geven
Dat zag je niet een tiental jaar geleden, zo'n massa's (dump)vuil.
Enkel aan de dijk was het minder, en op sommige plaatsen waren wel de prullebakken overvol, want velen gebruiken het niet voor een prul, maar hun volledige vuilbak moet erin.
Er was en man bezig met de zakken te vervangen aan het klein strand.
Dus weerom, het zijn de onopgevoedde bezoekers van de dijk en het strand die de troep achterlaten, zo snel, dat de mensen die het moeten opruimen handen te kort komen.
Zag ook een nieuwe manier om van een leeg flesje af te komen, je maakt een putje in het zand, flesje erin, en zand eover.. en die gast zal wel niet de enige zijn die het vertikt op tot aan de vuilbak te wandelen.
Als deze kerel dit leest, zeg ik, je bent een schurfige hond! want jij verpest onze planeet.
Uitzicht van de straten anno 2016 op een zondag...
---------------------------------
-------------------------------------------
Bijzonder grappige snoet had dit hondje die ik zag tijdens mijn ritje langs de jachthaven tijdens Oostende voor anker...
Of toch liever deze 'James'
Altijd uitkijken met deze kereltjes, in geen tijd ben je uw bakje friet of ander hapje kwijt aan de stalletjes op de visserskaai door deze op de loer hangende rakkers.
Op het voederen van de meeuwen staan er trouwens fameuse geldboetes op, dus uitkijken geblazen.
---------------------------
Het beroemde brugje, ooit door de Franse schilder Monet vereeuwigd, met zijn omgeving van het dorpje, is een prachtig geheel
Mijn vrouw en dochter waren in Italie op reis, en ook daar in Dolceacqua hebben ze de waarde van het originele verloren.
Ze maken er van de gewone mooie en eeuwenoude huizen stilaan hoogbouw van, en net daarvoor , de oude sfeer, komen de toeristen naar dit anders godvergeten deel op bezoek.
Alles moet wijken voor het gewin, ook in de streek van Imperia italia.
-----------------------------------
Vorig jaar werd de bekende brasserie Beaufort op de kop van het staketsel al afgebroken. Sedert dan is de kop van het staketsel gesloten.
In tegenstelling tot de rest van het staketsel zijn er op de kop nooit doorgedreven onderhoud herstellingen geweest. Hierdoor kan de stabiliteit van de constructie niet meer verzekerd worden zei Hoofd ingenieur Dh. Jan Goemaere .
Gelukkig dat deze beslissing is genomen. Het staketsel is een uitgangbord voor Oostende, en wandelaars kunnen hun wandeling op dit rustige deel van het staketsel terug aanvatten binnenkort.
Ook goed nieuws voor de lijnvissers die daar vroeger in grote getale aanwezig waren.
En misschien komen er ook enkele zitbanken voor de ouderen onder ons...
--------------------------------
Een speelgoedkamera, of 'n Holga, Diana, pinhole, enz. je kan ze nog steeds kopen op het internet, en de films ook
Velen vinden het maar niets, en toch heeft het een eigen sfeertje , deze foto's. De vuile vlekken, de onscherpte, de lichtlekken, maar ook met de hedendaagse technieken, of bewerkingen zijn ze te vervaardigen...
Bredene wil geen fusie met naaste grote buur Oostende, zei zonet nog de burgemeester van Bredene.
En hij zal wel gelijk hebben want in Bredene loopt alles op wieltjes.
De Burgemeester, Steve.
Zichten vanaf de duinen in Bredene aan het Versluys Center.
----------------------------------------
... Er moeten de dag van vandaag geen daklozen meer zijn, ze mogen gewoon, en wettelijk, een leegstaand huis kraken.
Dan mag zelfs de flikken of de eigenaar deze mensen niet lastig vallen.
Dus waar wachten ze op, ook mensen op te zware huur, of die groter willen wonen
Denk eens aan de huizen van politiekers, meestal prachtwoningen, en ook veel leeg wegens de vele gratis reisjes...
TIP, op de zeedijken staat het vol in de wintermaanden van leegstaande panden, alle comfort aanwezig, waar wachten de 10.000 vluchtelingen in Calais nog op.. allen daarheen zou ik zeggen.
Wat leven wij in een gulle wereld...
Muzikant Jean Paul Dellaert is overleden. Het nieuws raakte afgelopen weekend bekend. Hij was actief bij verschillende Oostendse bands, waaronder The Bunch en Broadway Jazz Gang. Iedereen kende hem als den 'Pol'.
Met Jean Paul Dellaert (66) verliest de Oostendse een bekend figuur. Hij speelde bij verschillende Oostendse groepen en kon op zowat alles spelen, drum, bas en keyboard waren geen probleem voor den Pol.
Ik kon hem meerdere malen, met zijn vrienden muzikanten vastleggen op de sensor van men kodakske.
Hij was tussen 1972 en 1979 actief bij de band The Bunch, opvolger van The Swallows.
Zijn stoel waar hij als vaste klant in café Twilight in de Langestraat zijn krantje las en kruiswoordraadsels oploste zal voortaan leeg blijven
Onze deelneming aan de vrienden en familie.
---------------------------------------------------------
Tijdens Passionistas , de grootste hobbybeurs van de lage landen, die in de hallen van De wellington Hippodroomdoorgingen, konden wij ook proeven van de LORENZO'S POFFERTJES, heerlijke bolle schijfjes die met smaak ongeveer het midden houdt tussen wafels en pannenkoeken.
Lorenzo kent al een beetje het klappen van de zweep als het op bakken aankomt, want hij is de zoon van het bekende frituurhuis Danny op de Torhoutsesteenweg.
Ze startten van een recept en veranderden het tot het hun eigen toets meekreeg, en dus zijn het fluweelzachte lekkernijen geworden die smelten in de mond.
Hun zelfgefabriceerde 'Triporteur' kan zowel ingezet worden op braderieën en evenementen en buurtfeesten, waar hij door het fijne concept en de frisse kleuren meteen in het oog springt.
Passionistas 2017 hobbybeurs.
----------------------------------------
Wist je dat je op stene wekelijks een aankoop kan doen van verse groenten, fruit, en zelfs vlees en kaasproducten, rechtstreeks bij de boeren, en dit in de school... Eens proberen zou ik zeggen.
Een macrofoto met slede van de bloemstengel van Munt . Elk bloempje is ongeveer 1mm groot, en het vraagt wel ietsje meer werk op zoveel mogelijk scherp op de foto te krijgen als je het diagonaal fotografeert, zoals hier het geval is.
Dit was de eerste foto (in de cirkels)van een reeks van 11 foto's die nadien op elkaar komen te liggen, want een foto kan op een afstand van 15 cm kan niet volledig scherp zijn van voor tot achter op 2.8f.
----------------------------
Deze helikopter zag ik over het schorre vliegen te Stene dorp, net aan de Lange schuur kinderboerderij, het flink uit de kluiten gewassen aanhangsel eronder, spoort het water op, die verzilt is in de polders.
De voorraad aan zoet water is niet onuitputtelijk. Verder zullen zeespiegelstijging en klimatologische veranderingen hun impact hebben op de zoet-zoutwater verdeling. Ze beïnvloeden zowel de hoeveelheid zoet water dat in de toekomst nog voorhanden zal zijn, als een voorspelde verzilting van het achterland.
Het meeste zoet water is te vinden waar er duinen zijn.
De invloed van de mens, m.a.w. hoe we omgaan met het veranderend klimaat en onze kustgebieden daaraan aangepast verder beheren, zal een grote rol spelen.
Voor onze gebieden schat men dat de zeespiegel een verdere stijging zal kennen van 15 tot 95cm in de komende 100 jaar. Een stijging van 60 tot 70cm lijkt op dit moment het meest realistisch.
Men verwacht dat op het einde van deze eeuw de gemiddelde wintertemperatuur met 1,5 tot 4°C zal toegenomen zijn. Voor de gemiddelde zomertemperatuur is dit 2 tot 7°C. In de winter wordt een neerslagverhoging van 60% verwacht terwijl de zomers juist een vermindering van neerslag van 70% zouden kennen. (bron Vliz.)
Ik moest vandaag naar de kliniek AZ Sint Jan om een wijsheidstand te verwijderen, een extractie bij de stomatologie afdeling noemt zoiets.
Daar ik bloedverdunners neem moest het met de nodige omzichtigheid gebeuren, maar de arts deed dit vlotjes en zonder pijn.
Vriendelijk ontvangen door de verpleegster, en vlot geholpen uit en in mijn 'karre' was al een gehele geruststelling, want eigenlijk ben ik niet zo gek op die mondwerken..
Nu, nadien met een klein oud Sony point en shoot toestelletje nog enkele beeldjes getrokken, en dat moest snel gaan want het bekende Belgisch weertje had weer zin om de boel in de war te sturen.
Maar dat leverde wel een mooi luchtpartij op met het ding, een cybershot DSC W80 met 7,2 megapixels .
Maar droog kwam ik niet thuis, ik mocht al blij zijn dat ik ietwat kon schuilen onder een uitstekend balkon aan een oud huis.
Nu na een aantal uur komt de maaltijd verwerkende tandmachine stilaan weer wakker, en gelukkig heb ik genoeg pijnstillers in huis om et hopelijk onder controle te houden.
En de sluizen open...
---------------------------------------