Denk dat de meeste Oostendenaars die van na de jaren van grote oorlog zijn, het liedje wel eens meegezongen hebben, of gehoord op een af ander feestje in de jaren stillekes.
Het is alsof het eeuwen geleden is dat ik het nog hoorde, en plots kwam het weer in mijn gedachten.
Denk dat het ergens een studenticoos liedje, of misschien wel van de visserij vandaan kwam, nu ja liedje dat is een groot woord, eerder enkele strofen, das al.
De tekst kwam tijdens 'Stuutn in den hof' met 'Cafe con leche' terug, en na enkele malen proberen wist ik ook de woorden terug.
Maar toen, zo'n 55 jaar geleden konden we het allemaal, rond de buzzestoove, dat was toen een leuvense stoof met een platte buis, die je ook als kookvuur kon gebruiken.
En mijne vader op zijn mondharmonica, die hij eigenlijk nu ik het overdenk erg goed beheerste, zelfs bassen tijdens het liedje kon ie eruit toveren.
Dat was niet het enige dat Georges uit 1901, God hebbe zijn ziel, kon spelen natuurlijk, en als 'fan' van Tino Rossi zette hij menig winteravond in met enkele liedjes van de wereldster van toen.
Dat terwijl ons moeder dan veelal pannekoeken bakte op de buzzestove, en wij allemaal errond, zongen ons hart uit ons lijf
Le plus beau tango du monde, Petit papa noel, Maman, La paloma... en nog vele andere, best wel een gezellige tijd, familie samenhorigheid, als was het dan ook zonder luxe.
Maar toen, toen was dan ook de ontschaving nog niet ingezet.
Maar kom, weg gaan verder, dit was de tekst, en de muziek die je hieronder kan beluisteren, waar het op werd gezongen; La petite tonkinoise , een der liedje die Josephine Baker wereldberoemd maakte.
E' me lief dat is ne schele
Ze kiekt noar mien ze kiekt no joen ze kiekt no vele.
E' wat goan we doar mee doen
Frutten in de panne met een forten adjoen.
Van de rest ben ik niet zo zeker meer.. maar ken er nog wel enkele, die bestaan uit flarden :-) zoals dat liedje in meerdere talen van "Mijn haan is dood"